Korku ve şüphe gibi sarılıp uyusak yan yana,
Sevişsek ama birimizin birimizden farkını anlamasak,
Ayrılmasak hiç, hep beraber olsak ama ayrı görseler bizi,
Gözlerden ırak fark edilmeyen bir cennetin kapısı olsak.

Farkedilmekten korkarak yaşasak, ele verilmesek,
Büyük bir yalan olsak milyonları inandırsak kendimize.
Ele verilmekten korkarak kötüleşsek daha da kötüleşsek,
Sonu olmasa bu kötülüklerin, her geçen gün daha kötü olsak
Kazansak her şeye rağmen.

Biliyor musun?

Her zaman kazanmak, kazanmak için değildir aslında.
Kazanmak sonu olmayan dipsiz bir kuyudur.
Çoğu zaman yorulursun fakat kazanmak zorundasındır artık kazanırsın.

İnanmaktır asıl kazanmak.
Sonucu ne olursa olsun, iyi olduğunu sandığın bir şeye inanmak.
İnsanların eşitliğine, gaddarların sefilliğine,
İnanmaktır bir yerlerden başlamak.

Korkmaktır ve şüphe etmektir: Bu cennetin kapısı
Aralasalar ve baksalar içeri,
Milyonlar mutlu olsa mutluluğun ne olduğunu bilmeden,
Biz mutsuz olsak.