Bir Akdeniz akşamında,

Yeşil yapraklar, ince dallar arasında,

Yaşamaktan daha iyi ne olabilir hayatta?

Ya ben çoğunu istedim ya da o bana azını verdi.

Çok mu insan olduğumuzdan yaşıyoruz acıyı, derdi?

Hiç bir şey olamadığımızdan anca insan olabiliyoruz belki.

El ele tutuşup, koşmadığımız için midir bu anlamsızlığım?

Yaşamımla ölümüm arasındaki bu garip halim.

Yine de iyi ki gelmedin.

Ben senin bana gelmeni değil de seni sevmeyi seviyorum.

Bu şekilde biraz daha insan oluyorum.

İnsan olmak istediğimden değil. Hiçbir şey olamadığımdan.