Limon ağaçlarından bir tarlada koşuyoruz.

Yakalamak heyecanı bir yaşamın gölgesinde,

Bir anın işi olsa da ulaşmak ona, yaşıyoruz.

Dün ya da yarın olmadan yaşayarak bugünü,

İçinde olabilmek şu anın seninle.

Ne büyük güç insanı düşündürmemek,

Bir sohbahar yaprağı gibi savrulurken zamana

Yaşamak!

Edilgen bir sözcüğün benliğinde var olmak gibi....

Daha fazlasına vermeden kendini,

Sadece sana da değil! Papatyaya ve köpeğe de,

Bulaştırmak sevgiyi!

Boğmadan sevgiyi, bir olup kuvvetlenerek

Yaymak dünyaya!

Ah sevgilim,

Dolup taşanımızı da ziyan etmeden bir ömür,

Ölmeden dokunarak her şeyi değiştirmek,

Ne kadar daha anlamlı kılabiliriz bir yaşamı?

Sen, ben ve arda kalanlarla...