Sevgili kardeşim,

Sen olsaydın sıkı bir rock tartışması yapardık. Bence Adamlar Türk Rockının ilacı... Kavga da etsek şımarıklığımdan savunurdum söylediklerimi. Acının İlacı'nın solosunu dinletirdim sana ama sen yine beğenir de karşı bir sav oluştururdun. Ben sana söylüyorum ben seni çok özledim. Bazen birbirimizi kemiklerimiz kırılana kadar sıkardık ya o kadar çok sarılmak istedim. Bin bir derde ve tartışmaya tamam diyebilirim. Sen olsaydın yine kavga ederdim. Ama seni çok severdim. Her zaman seveceğim.

Sana dua edemiyorum. Mezarına bir su dökmüşlüğüm yok. Arada bir sana anma geceleri düzenliyorum. Onlarda da yalnız kaldığımda çalışabiliyorum. Yok. Yok. Yalnız kaldığımda sadece seni hatırlıyorum. Ne kadar rezil bir insanım değil mi? Sen ve ben rezil insanlardık. En azından ilk tanıştığımız zaman öyleydik. Birbirimize destek olduk. Sonra da biz olduk. Unutamayacağım her şeyi seninle yaşadım. Sen benim için hayalet gibi dosttun ve hala aynı şekilde kalıyorsun. Dua ve su dökmemişliğim içim özür dilerim. Gülüyorsun biliyorum. Bunlara hiç önem vermezsin. Arada bir seninle sonsuzluğun gecelerinde var oluyorum diye müteşekirsin. Ancak bu kadar iyi bir arkadaş olabiliyorum. Sen de bunu seversin. Ben neysem onu seversin. Asıl mesele bu değil midir?

Sevgili kardeşim... Sana asla böyle söylemezdim. Ama sen benim sevgili kardeşimdin. Keşke olsaydın da sana bunu söyleyemeseydim.