Yaş otuz.
Ne yolun yarısı ne başı ne de sonu...
Son bir kaç aydır bekliyordum bunu.
Daha yirmi dokuz olmuşken olur demiştim.

Hani derler ya dolar altı lirayı geçti.
Ne beş doksan dokuz önemlidir ne de altı sıfır bir.
Aynen öyle bir şey işte.

Daha hazır değilken buna belki kırk olur belki de elli.
Belki de olmaz ama...
Ne kadar yaşayabilirim heyecanı, aşkı, nefreti?
Kafamdakiler de değişir herhalde yıllarla.

Daha baba olmadan bir de dede olurum herhalde.
Huysuz, aksi ve lanet de değil.
Eleştirmekten bıkmayan biri mi diyelim?
Yoksa herkesi ve herşeyi anlayışla karşılayan mı?

Sırf soru cümleleriyle bir şiir yazılabilir mi?
Galiba haklısın arkadaşım.
Berbat bir şairim, otuzumda bile.
Belki kırkımda güzelleşirim.